Стаю ўначы ў завіруху –
Аддаўся наплыву мар.
Ноч уважная слухае,
І вецер гайдае ліхтар.
Што са мною – ня знаю.
Сэрца трывогу б'е.
Кахаю?
Здаецца, кахаю.
Напэўна, кахаю яе!
Клянуся зарою вясьнянай
І тым, што міне зіма, –
Няма ў мяне іншай каханай,
Іншага друга няма.
Кахаю... у хустцы і ў косах,
Ў завею і летні гром,
Кахаю абутую й босую,
З кнігамі і зь сярпом.
Зь ёй – радасьць, адному – гора.
На гэтым цьвёрда стаю.
Ноч крочыць,
І чуюць зоры
Клятву маю.
1956
|
|
